Maandagmorgen en zowaar, iedereen slaapt uit, behalve oma en Jasmin. Toch weer even de kachel aan, al was het vannacht niet zo koud als gisteren. Pas om 7:45 wordt Louis wakker. Wat toch een hele verbetering is met 6:30, wat meer gebruikelijk is. We ontbijten met krentenbrood, dat wordt hier 2 keer zo dik gesneden als bij ons, dus aan 1 sneetje heb je genoeg!

Wat gaan we doen vandaag? Er is wel iets georganiseerd door een van de moeders van de speelgroep, maar dat start al over 10 minuten, en het is een kwartier rijden, en de baby's hebben continue honger. Bovendien is het stralend weer, dus we gaan aan de wandel. Dat gaat als volgt: op de tweelingwagen wordt 1 wagenbak gemonteerd, en een wandelwagenstoel voor Louis. De jongens gaan met z'n 2-en in de bak, met de voeten ieder aan een eind, en Louis dus in het zitgedeelte. Nou, dan heb je inclusief de wagen zelf, toch zo'n 40 kg te duwen. Vooral bergaf is lastig, want dan moet je ervoor zorgen, dat je niet met een vaart naar beneden roetjst. Dus we houden allebei het handvat vast en dalen af. Bergop duwen we met z'n 2-en, en zo hebben we allebei onze work-out wel gehad vandaag. We passeren de eerste speelplek, waar ze net aan het werk zijn om een nieuwe laag speelgrond aan te brengen. Voor Louis natuurlijk kaassie, even naar de machines kijken. Door naar de 2e speelplaats, die meer geschikt is voor kleinere kinderen. Louis en oma gaan samen schommelen, hij komt dan naar me toe: oma help you? Hij bedoeld oma help me, maar hij praat nog niet over zichzelf in de eerste persoon. En op de schommel is het: Higher oma! Hij verstaat oma's Nederlands redelijk goed, oma praat zoveel mogelijk Nederlands met hem. Ik had erg de neiging om ook in het Engels te praten, maar Jasmin wees me daarop, en nu ben ik dus heel bewust Nederlands aan het praten. Ze horen hier toch wel aan je accent dat je geen Ozzie bent, dus daar hoef ik geen Engels voor te spreken. Toen we zaterdag op de markt waren, en bloemen kochten, zei Louis oma tegen mij, waarop de bloemenman vroeg: kom je uit Holland? Nou verkocht de man lelies waarvoor hij zelf de bollen in Nederland haalt ieder jaar, dus misschien telt dat niet helemaal, maar toch, je valt gelijk door de mand. En anders wel door gestuntel met geld, want de munten zien er heel anders uit dan bij ons, voor je door hebt wat 50 cent is, of een dollar....

Maar goed, Louis heeft fijn gespeeld, de jongens gedronken, en dan weer terug naar huis. Inmiddels is de machine klaar bij de 1e speelplaats, en spelen we daar ook nog even. Het laatste stuk is het zwaarste, want de straat waaraan Jasmin en Evert wonen, gaat zeer steil omhoog.

Nounou, het is vandaag wel een verslag met hindernissen/onderbrekingen. Eerst alle tapijten opgerold, want morgen beginnen we aan een nieuw avontuur, Louis zindelijk zien te krijgen. Weer even verder tikken, en dan Jasmin helpen met de tweeling naar bed brengen, nu nog een oude kaart van Nederland inlijsten, en zie, de rust is weer gekeerd in huize Vandenberg en oma kan verder tikken.

Waar was ik gebleven? O,ja, de steile straat. Enfin, eenmaal thuis lagen de jongens hand in hand in de kinderwagen. Maar we zijn wel tot de conclusie gekomen, dat ze zo gegroeid zijn, dat het niet meer gaat, met z'n 2-en in 1 bak. Dus of met 2 maxicosies er op, en Louis op z'n skateboard, of 1 van de 2 in de draagzak, de bak er op en het zitje voor Louis. Of, als je met z'n 2-en bent, 2 kinderwagens mee.

(Even een hap van de kwarktaart nemen hoor), want die heeft Jasmin weten te fabrieken in alle drukte. Oma heeft dit keer gekookt, boerenkool, die moest ik zelf snijden, want de magische machine was in gebruik voor de kwarktaart. Met worst, en die heeft oma op de barbecue gebakken. Jaja, het wordt nog eens wat met deze oma. Zoals jullie op de foto kunnen zien, wordt boerenkool hier, ook al is het winter, in een luchtige outfit genuttigd. De temperatuur van vandaag weet ik niet precies, maar ik heb gewoon in mijn T-shirt buiten gelopen, dus ik schat rond de 23 graden.

Avontuurlijker dan dit, voor het eerst zelf barbecueën, zal het denk ik niet worden, want erg veel er op uit gaan lukt gewoon niet. De vorige keer, toen Louis was geboren, ging ik nog regelmatig alleen aan de wandel, maar nu is er altijd wel een kind wat aandacht behoeft. Maakt niet uit, ik ben hier ook niet om avonturen te beleven, maar van de kleinkinderen te genieten. Maar voor de lezers is het misschien wat saai, ik probeer in ieder geval wel elke dag een leuk verhaal te maken. Voor avonturen verwijs ik alvast naar onze volgende vakantie op de Bosrand in Speuld, want, je gelooft het of niet, daar hebben we iedere dag wel wat aan de hand.