Je zou toch denken dat een mens na zo'n reis, waarbij je eigenlijk niet geslapen hebt, wel als een blok inslaap valt en 12 uur maft. Nou, dat lukte de vorige keer, maar nu, helaas, niet. Had telkens kramp in mijn voeten, en werd vanmorgen al vroeg wakker, ook omdat ik gerommel hoorde. Het was volgens mij rondhalf 7, dus dat is op zich mijn normale tijd, maar het had nu wel wat later gemogen, en Jasmin was het helemaal met me eens, die had een zeer onrustige nacht gehad met huilende baby's.

Misschien had het er mee te maken, da tik de vorige keer 's morgens vroeg aankwam, en dan ga je de hele dag aan de gang. Nu kom je binnen vanaf de luchthaven, en vrijwel gelijk naar bed. Je bent dan weliswaar geland, maar nog niet geaard, denk ik.

Niet dat het erg was dat we vroeg waren, want er stond een tripje naar de ministoomtreinen in Nambour op de agenda. Wel eerst nog even een was aan de lijn hoor! Dat jullie niet denken dat oma niets doet ;) Tot Louis' grote vreugde zagen we ook nog een echte goederentrein. Dat verbaasd jullie Hollanders natuurlijk, waar je continue voor dichte spoorbomen staat. Maar hier rijden zo weinig treinen, dat het mazzel is als je er eentje ziet.

Bij de kleine treintjes was het al aardig druk, maar gelukkig waren we 2e in de rij, dus dat viel mee. Zodra oma en Louis zaten, is Jasmin opnieuw in de rij gaan staan. Ook het 2e ritje verliep nog vrij vlot, maar toen dat afgelop-en was, stond er inmiddels een rij tot aan de parkeerplaats, en hebben we het maar voor gezien gehouden. Gepicknickt, samen met Louis z'n vriendje en zijn ouders, en toen vonden Ed en Tom dat zij wel weer eens wat wilden eten. Via Erbacher's (de groente en fruithal) naar huis. Lunchen, Louis voor een middagdut en Jasmin en de jongens ook. Oma snel de was binnengehaald, en alle apparatuur aan de laders gehangen, want we hadden het Aussie-Dutch stekkerblok gevonden. Toen had oma even tijd voor opa, die in Holland net uit bed was gestapt. Dat was gezellig. Na 20 minuten kwam Jasmin binnen, met een huilende Eddie. Wil jij proberen hem laten boeren en in slaap zien te krijgen, ik ben helemaal op. Terwijl Eddie bij oma lag, inderdaad een boertje liet en in slaap viel, konden opa en oma even bijpraten.

Maar Louis was ook niet van plan om een dutje te doen, dus die ook uit bed gehaald, verschoont en wat te drinken gegeven. Hij ging lekker spelen, en oma liep met Eddie rond, want die kon niet goed slapen. Zo rommelden we de middag door, tot Jasmin klaar was met haar dut. Althans, ze werd wakker van een huilende baby, dus of ze echt klaar was?

Natuurlijk moest er vanavond gegeten worden. Dat werd een lekker gevuld pompoensoepje, wat Jasmin maakte, terwij oma met de tweeling een stukje ging wandelen, in de hoop dat ze in slaap zouden vallen. Dat deden ze, toen ik zo'n beetje op het laagste punt was aangekomen, dus toen moest ik nog weer berg op met de wagen. Gelukkig liggen ze nog met z'n 2-en in 1 wagenbak, dat scheelt gewicht. Maar ik verzeker je, het is een hele duw naar boven. Naar beneden is trouwens ook best een ding, want als je niet oppast, race je zo van de helling af.

Om 17:00 hebben we warm gegeten, soep dus, met toe aardbeien met wat geraspte chocola er over.

Oma hield Ed en Tom even bezig, terwijl Louis onder de douche ging, voorlezen en naar bed. Die viel gelijk om natuurlijk, na zo'n drukke dag. Daarna de baby's naar beneden gebracht, de kamer en de keuken opgeruimd, en aan het log gewerkt. Nu weet ik ook waarom jij mee had gemoeten opa: jij ruimt thuis altijd de keuken op, nu moet ik dat zelf doen!

Na het voeden kwam Jasmin nog even boven, we hebben nog gezellig thee gedronken, en ze heeft alle cadeautjes uitgepakt. Het is hier nu tegen half 10, en ik ga zo slapen. Hopelijk hebben we allemaal een betere nacht.

Morgen naar het consultatiebureau, al heet dat hier anders, om de jongens te wegen en te meten.

En woensdag, opa, staat McMartins op het programma!