Onderweg!

Zo, oma is onderweg! Zoals jullie weten is het afscheid nemen niet een van mijn meest favourite bezigheden. Gisteren Sara en Nienke gedag gezegd, na het eten ook Maarten, Linda en Finn een extra knuffel, Roland en Floris had ik zaterdag al gedag gezegd. Je moet dat een beetje gedoseerd doen!

Vanmorgen op Schiphol Martin gedag gezegd, dat houden we altijd heel kort, want het moet toch gebeuren.

Was trouwens nog wel weer een goede actie van mij: ik dacht dat we al om 7:15 op Schiphol moesten zijn, maar dat is natuurlijk 8:15, als je om 11:15 vliegt. Nou ja, het valt ook niet mee om 11 min 3 uit te rekenen! Gelukkig was Mart wel zo slim, dus dat scheelde ons toch mooi een uur langer in bed.

Het was druk bij het bagage afgeven, en ook bij de security zag het er druk uit, dus na het afgeven van de koffer (nog net geen 20 kg, dus er had nog 10 kilo mee gekund), maar gelijk kuskus en naar de Security. Eerste obstakel: het poortje voor de boardingpas, wat natuurlijk niet openging. Gelukkig kwam er een reddende engel, en mocht ik door het kinderwagenpoortje.

Toen de roltrap op naar de security. Nou, de file voor de Coentunnel is er niets bij, wat een mensen! En alles uit je koffertje, tas en zelfs m'n vestje moest uit. Persoonlijk vind ik dat de veiligheidsmensen nou niet echt tot de vriendelijkste en geduldigste personen ter wereld behoren, maar ja, dat zal het vak met zich mee brengen, denk ik dan maar.

Maar na bijna een uur, had ik zowel de veiligheids- als de paspoortcontrole achter me, en kon ik naar gate G4, waar ik nu met uitzicht op m'n vliegtuig even zit te tikken. Beetje jammer dat de luxaflex naar beneden is, kan ik het niet zo goed zien, maar volgens mij zijn ze nu de bagage aan het laden. Ik zie m'n paarse koffer niet, maar de dame van de incheck zei mij, dat ik in Brisbane m'n koffer weer zou zien. Daar ga ik maar van uit dan! Ha, daar komt net de crew aan boord. Allemaal knappe Singaporeese mannen zeg, dat is mazzel. Ik hoor ook al diverse kinderen gillen, het valt ook niet mee voor die kleintjes, dat lange wachten voor je daadwerkelijk vliegt. Voor zo'n vlucht al deze, 24 uur onderweg, maken die paar uurtjes niet uit, maar als je toch naar Oostenrijk ofzo vliegt, ben je er zowat nog eerder met de auto.

Mart heeft nog een heel avontuur om terug te komen, hij vertelde me net dat alle treinen zijn uitgevallen. Je zou er bijna een wedstrijd van maken wie er eerder op zijn bestemming is, Mart of ik!

Zo, inmiddels in Singapore aangekomen. We hadden een voorspoedige vlucht, we deden er 12 uur over. Ik had dus met gemak een vlucht eerder naar Brisbane kunnen halen, maar ja, achteraf kijk je een koe in z'n kont. De volgende keer ga ik zeker voor de 1 uur overstap!

Als eerste gekeken waar ik wezen moet, nou dat is makkelijk, nog geen 100 meter lopen naar de juiste gate, dus ik ga zo maar even een extra rondje, want hier worden de benen niet echt actief van. Daarna heb ik in een schone en lege toiletruimte tanden gepoetst, en het gezicht opgefrist.

Aan boord is dat zo'n gedoe! Nu zo'nkleine 4 uur wachten, mooi de tijd om het log bij te werken.

Nu wil iedereen natuurlijk weten, hoe de vlucht was qua zitten en liggen. Nou liggen was er niet bij, vollebak, met een vreselijke draaitol naast me. Een jong meisje, dat zo te zien richting Bali ging. Lekker 2 films gekeken, LaLaLand en Jackie, en daarna met de ogen dicht naar country muziek geluisterd. Flink gedronken, een lunch gegeten, vraag me niet wat, was slecht herkenbaar, alleen het toetje, dat was een chocolade ijsje, dat was duidelijk te zien ;) Voor de landing kregen we nog een ontbijt geserveerd, waar ik alleen maar het fruit van heb opgegeten. Het mag hier dan nu inmiddels 06:45 zijn, mijn lijf zegt 00:45, en dan pleeg ik niet zo veel te eten!

Er werden zakjes met pinda's uitgedeeld, dus die heb ik nu in mijn tas, mocht mijn maag gaan knorren.

O ja, die knappe mannen die aan boord gingen heb ik niet gezien, dat waren zeker de piloten. Mijn collega Lucia zou zeggen: zo jammer! In de cabine waren het prachtig geklede dames, die zeer attent waren. Fijn voor de mannen zullen we maarzeggen.